در روزگاران دور در مازندران خانی بود که چند زن و فرزند داشت. کوچک‌ترین فرزند او فرامرز بود که از مادری روستایی به نام صبحگل به دنیا آمده بود ولی دوست داشت مانند بچه‌های شهر باشد. اما فرامرز همه چیز را چپکی می‌گفت.
یک روز خان گفت که می‌خواهد به انگلستان برود و تفریح کند. صوبگل و فرامرز هم به همراه آن‌ها رفتند. از آن طرف در انگلستان کاخ زیبایی بود که نامی نداشت صاحب کاخ که یک دوک بود همیشه ناراحت بود. هیچ کدام از ساکنان کاخ خوشحال نبودند. از در و دیوار کاخ غم می‌بارید. ناگهان دوک فکری به خاطرش رسید. باید اسمی خنده‌دار برای کاخ انتخاب می‌کرد تا همه با شنیدن آن بخندند. به خدمتکاران خود دستور داد به بیرون از کاخ بروند و خنده‌دارترین کلمه‌ای که پیدا کردند به عنوان اسم کاخ با خود بیاورند.
یکی از خدمتکاران به سمتی رفت که خان و صنمبر خاله و فرامرز و مادرش بودند رفت. خواهران ناتنی فرامرز داشتند سر به سر او می‌گذاشتند چون همه می‌دانستند چه‌جوری‌اخلاق دارد. ناگهان یکی از خواهران چشمانش از شیطنت برقی زد و به اتفاق خواهران دیگرش پیش فرامرز رفت و از او پرسید: فرامرز؟ چه جوری روی زمین می‌شینی؟ فرامرز گفت: با کینگ‌هام! (اگر مازندرانی نیستی برات متأسفم چون متوجه نمیشی. منم عمراً اینو معنی کنم و بگم مازندرانی‌ها به نشیمنگاه خود می‌گن کینگ. حالا بعضی‌ها هم «ی» آن را نمی‌گویند.)
همه کسانی که آنجا بودند از خنده ریسه می‌رفتند و هی می‌پرسیدند: فرامرز با چی؟ و او هی می‌گفت با کینگ‌هام!! خدمتکار مذکور که این صحنه را دید به بغل‌دستیش گفت «وات ایز خنده‌دار هیر؟ باکینگهام؟ وات؟» خدمتکار بغلی گفت «شورلی سامثینگ وری جوکینگ! دِی آر پاره‌اینگ فرام خنده!» آن‌ها خنده‌کنان به سمت کاخ رفتند و به زبان انگلیسی به دوک گفتند: اورکا اورکا!! دوک گفت چی چی رو؟ خدمتکاران با خنده بسیار گفتند اسم کاخ رو می‌گذاریم باکینگهام! و داستان خنده و ریسه فرامرز و اطرافیانش را تعریف کردند. دوک خندید و گفت: چه اسم قشنگی من هم خوشم آمده. از این به بعد هم اسم کاخ باکینگهام است هم اسم من می‌شود دوک باکینگهام!
همه کسانی که آنجا بودند با خنده آن‌ها خندیدند و فکر کردند باکینگهام خیلی کلمه خنده‌داری است و به دوک باکینگهام اسم جدید را تبریک گفتند.
بعدها ملکه الیزابت که از «کینگ» باکینگهام خوشش می‌آمد و فکر می‌کرد زندگی در آن کاخ فقط برازنده خاندان سلطنتی انگلستان است، آن را خریداری کرد و از آن روز کاخ باکینگهام محل زندگی خاندان سلطنتی انگستان شد. تمام.
۴ دیدگاه. دیدگاه تازه ای بنویسید
عالی بود🤣
صبحگل:)
ممنون که نامهای مازندرانی رو یاداوری میکنین😅
من باکینگهام خیلی ارتباط برقرار کردم😂
اون ملکه ویکتوریائه؟!
دهنتونو :))))))))))))))