ضرب المثل با ذکر المثال: وَله چو راست نوونه!
یا به فارسی «درخت کج صاف نمی‌شود.» حال به عنوان مثال داستانی را ذکر می‌کنیم: در روزگاری همین نزدیکی‌ها پسری متولد شد با نام ساسان، وی از همان کودکی‌ها تنش می‌خارید و عجیب پتانسیلِ بدلِ شیطان شدن را داشت از این رو تنها چیزی که به مذاقش می‌ساخت ابتذال بود و یک راست رفت سمت آهنگ.
خاله لیلا را دوست داشت و از رفتن سمیه نگران بود! به همین خاطر آهنگ‌هایی را تقدیم آنها کرد آهنگ‌های سرشار از هنرنمایی‌هایش آنقدر ترند شد که بچه‌ها را سر کلاس درس میخکوب کرد و چه ثوابی بالاتر از این! آن هم برای بچه‌های دهه نودی که درس جن بود و آنها بسم الله. طوری که لقای زنگ‌های تفریح را به بقایش می‌بخشیدند و بر سر معلم چتر می‌شدند که: پلی کن که ما تشنه علمیم، آن هم از چه نوعی!
روزی از روزها که از روزمرگی و تکرار به ستوه آمده بود آرامش خود و تمام جهان را به چالش کشید با آرام‌خاتون، ملکه‌ی پلنگ‌احوال سپهرخان حیدری (سابق الفوتبال)، قطعه‌ای برای عرض ارادت به آستان خانواده و اخلاق تقدیم ملت ایران کرد و اخیراً هم که در آخرین تصنیفش انصافاً دست شیطان را از پشت بسته و این در حالی‌ست که شیطان برای برائت از او و کارهایش درخواست ویدئوچک کرده و فریاد برآورده که «ایها الناس من هیچکاره‌م! اصلا من الان به خاطر ماه رمضون تو غل و زنجیرم!»
اینجاست که طبرستانی‌ها می‌گویند وله چو راست نوونه!
