رئیس: با سلام به همه‌ی کارمندان عزیز! اولین جلسه‌ی سال جدید رو آغاز می‌کنیم. جناب منشی برگه‌ی صورت‌جلسه رو لطف کنید بدید ببینیم موضوع جلسه چیه.
منشی: بفرمایید! موضوع قرار شد با شعار سال مرتبط باشه.
رئیس: بله بله! چقدر هم خوب! همون‌طور که می‌دونیم امسال سال «مهار تولید! رشد تورم!» اسم‌گذاری شده و ازتون می‌خوام که هر پیشنهادی به ذهنتون می‌رسه بیان کنید که در این راستا به کار بگیریم.
کارمند اول: خب راحت ترین راه برای کاهش تولید، افزایش مالیات بر تولیده. بهره‌ی بانکی رو هم بالا می‌بریم که تولیدکننده اسیر بانک بشه.
کارمند دوم: رشد تورم خیلی راحته کافیه نقدینگی رو زیاد کنیم.
کارمند سوم: واردات سیر تا پیاز رو آزاد کنیم، مهار که هیچی به راحتی کمر تولیدکننده داخلی می‌شکنه.
منشی: آقای رئیس!
رئیس: جناب منشی فعلاً بگذارید همه‌ی پیشنهادها رو بشنویم بعداً صحبت کنید.
کارمند چهارم: کافیه ارزش پول ملی رو از این که هست هم داغون‌تر کنیم تورم مثل هلو می‌ره بالا …
منشی: آقای رئیس یه لحظه …
رئیس: اینقد وسط حرف بقیه نپرین داریم به ایده‌های کارآمدی می‌رسیم. اصغری تو پیشنهادی نداری؟
اصغری (آبدارچی اداره): چرا قربان؛ دارم. واردات خودرو رو آزاد کنیم که …
رئیس: استغفرا…! اصلاً اشتباه کردم ازت نظر خواستم!
منشی: جناب رئیس شعار سال «مهار تورم و رشد تولید»ـه! شما برعکس گفتید.
رئیس: راست می‌گی؟ چرا از اول نگفتی؟ حالا ایرادی نداره؛ این جلسه که گذشت. اتفاقاً خوب شد! برای جلسه ماهیانه بعد وقت داریم. قشنگ نظراتتون رو درباره‌ی شعار سال بنویسید که بررسی کنیم. اتمام جلسه!