تا چند وقت پیش که وجود چیزی به نام «مکانیزم ماشه» را در برجام از بیخ منکر میشدند. حق هم داشتند. پذیرفتن اینکه یک نفر قراردادی را امضا کند و بندی را در آن بپذیرد که اگر طرف مقابل هم به تعهداتش عمل نکرد و تو اعتراض کردی، خود به خود تو محکوم شوی، انقدر ناباورانه است که نمی‌خواستند زیر بار چنین انگ حماقتی بروند.
حالا که دیگر تشت رسوایی‌شان از بام افتاده، دسته گلشان را گردن نمی‌گیرند و تقصیر را گردن این و آن می‌اندازند! دیروز فرانچسکو و خرزوخان؛ امروز هم دیگری …
جل الخالق!
آدمیزاد انقدر وقیح نوبر است به خدا!
ده سال مملکت را علاف کردند. ده سال عمر مردم را تلف کردند. ده سال دروغ گفتند و منکر شدند و به منتقدان کاسب تحریم گفتند. ده سال فرصتی که می‌توانست خرج پیشرفت و مقابله با تحریم شود را صرف شرطی شدن اقتصاد و جامعه کردند. برای امضای چنین حماقتی صدتا صدتا سکه گرفتند. سالها زحمات دانشمندان کشور را به باد دادند و حالا با وقاحت می‌گویند چیزی نشده، برمیگردیم به ده سال قبل!
به یکی گفتند زیاد باقالی نخور برای عقلت ضرر دارد. گفت من سه تا خانه داشتم فروختم، همه را باقالی خریدم و خوردم هیچ طوریم هم نشد!
